De 40 beste albums van 2018

Het was een mooi muzikaal jaar. Dat zei ik vorig jaar ook al en dat zeg ik nu weer.

De volgorde is niet overal even heilig, maar dit zijn de platen van dit jaar die je meeneemt naar een onbewoond eiland. Mits je daar stroom hebt en zo. Goed, zie ze alle veertig hieronder. Een persoonlijk keuzelijstje. Doe er mee wat je wil. Draaien bijvoorbeeld. Neem de Spotify-lijst. En dan zijn er nog de kliekjes. Albums die net buiten deze lijst vielen, maar wel het beluisteren waard zijn, of albums die ik nog niet genoeg heb kunnen beluisteren. En die zitten dan in de leftover-lijst van 2018, zeker (soms) ook echt de moeite waard. Maar het is allemaal maar een mening.

Fijne jaarwisseling en een supertof en muzikaal prachtig 2019.
Tot volgend jaar!

1. Weedpecker – III

Muzikaal zitten deze Polen voornamelijk te roeren in de pot stoner/prog/psych-rock en deels is dat instrumentaal ingevuld. De band gooit het echter songtechnisch ook nog over een aardige andere boeg met wat ijle ruimtelijke zangkoortjes. Er is ruimte voor wat meer zalvende psych of spacy interludes met fijne en soms snedige gitaarsolo’s, dromerig genoeg om lekker op weg te zweven. Maar het is ook zo fijn dat deze band dat afwisselt met ruiger (riff-/stoner-)werk. Een beetje stevige (stoner-/prog-)kost mag best. Mede door de uiterst uitgebalanceerde en heldere productie is het makkelijk wegdromen bij deze plaat. En headbangen. (album van week 4 / review)

2. Gösta Berlings Saga – ET EX

Zweeds viertal uit Stockholm, ontdekt op de-Affaire (tegenwoordig Valkhof Festival) in 2010. Instrumentale progrock was toen ook al de basis, met invloeden van jazz- en psychrock. Sersophane uit 2016 was een verrassend stevige plaat, nu gebruikt de band meer elektronica/synths met knipogen naar bands als Kraftwerk. Dikke kraut-prog dit. De band verrast weer met een ijzersterk album. Nog mooiere verrassing is dat de band eindelijk weer eens in Nederland komt, namelijk Roadburn 2019. (album van week 42)

3. Long Distance Calling – Boundless

Het Duitse Long Distance Calling is weer terug, zonder zang. En passant weten ze ook de energie van de optredens beter te vertalen naar de plaat. Deze no-nonsense stoner/post-rock klinkt vanaf de eerste minuut een stuk rauwer en opwindender. De ritmesectie excelleert met de fijn roffelende drums en het degelijke funky baswerk, maar daar bovenop is het goed headbangen op de heerlijk megalomane (stoner-)riffs, terwijl er ook ruimte is voor de meer ruimtelijke gitaarsolo’s en andere pracht. Boundless is een krachtige terugkeer van Long Distance Calling op het hoogste niveau. (album van week 7 / review)

4. Nils Frahm – All Melody

Neo-klassiek pianist Nils Frahm ontwikkelt zich de laatste jaren steeds meer in een elektronische richting. Op All Melody heeft hij die lijn nog extremer doorgetrokken, een mooie afspiegeling ook van de dynamiek van zijn concerten de laatste tijd: van mooi ingetogen naar expressief en groots.  Met name op elektronische stukken als “Sunson”, “All Melody” en “#2” vind ik hem excelleren. Die Steve Reich/Philip Glass-achtige herhalende synthesizer-klanken dartelen bijna. Frivool, maar ook spannend, en soms grotesk. Het is knap hoe Frahm hier ambient of soundscapes combineert met de bezwerende elektronica-klanken, tot aan vette dance aan toe. Het album kent ook wat minder sterke momenten, maar over het geheel is het een prachtplaat, dat bovendien fantastisch helder en uitgebalanceerd is geproduceerd. (album van week 6 / review)

5. Flying Horseman – Rooms / Ruins

In januari 2017 hadden de bandleden van het Belgische Flying Horseman zich zeven weken opgesloten in residentie bij deSingel in Antwerpen om aan nieuw materiaal te werken. Het resultaat werd Rooms / Ruins. Opvallend blijft toch hoe mooi en subtiel de band schakelt tussen ingehouden pracht en de passievolle uitbarstingen. De ingetogen stukken zijn donker getint met een flinke klodder melancholie en weemoed. Het is pure Belgische chocolade vol met verrassende lekkernijen. De paardenman zweeft en klapwiekt weer magnifiek. (album van week 5 / review)

6. God is an Astronaut – Epitaph

Een van de vaandeldragers van de post-rock in moderne tijden komt na een jaartje of zestien van hun bestaan met een hele interessante worp. Epitaph is erg fijn, met net wat meer gruizigheid, donkere emotie, noise en psych, waardoor het ook op de plaat een soms scherper en venijniger klinkt dan eerder werk, dat soms klonk als post-rock uit het boekje, al vulden ze dat altijd al wel aan met fijne elektronica. Het geloof in God wordt hier weer sterk aangewakkerd. (album van week 19)

7. Spurv – Myra

Ik ben totaal kwijt waar ik deze tip vandaan heb, maar wat een plaat van deze Noren. Post-rock/metal met een groot gebaar. Het ligt er soms erg dik bovenop, maar wat een dik beukende sfeerplaat, muzikaal ergens in de buurt van bands als Sleepmakeswaves, Caspian, pg.lost, God is an Astronaut, Explosians in the Sky en Russian Circles. Ook iets voor Roadburn-liefhebbers trouwens. (album van week 50)

8. Mythic Sunship – Upheaval

Sinds Papir een keer op Roadburn stond ben ik wel verslingerd aan het platenlabel El Paraiso, waar Mythic Sunship (en Causa Sui) ook op zit. Dan weet je dat je met fijne langdradige (instrumentale) psychedelische muziek te maken hebt. Pak ‘m beet psych/space/kraut-rock dus, afgemaakt met lang uitgerekte gitaar-jams op een bedje van fijn vloeiende bas/drums. Ik lust er wel pap van. Een mythisch zonneschip dus, another trip to heaven. (album van week 3 / review)

9. Sinistro – Sangue Cássia

De Portugese band Sinistro was een van de hoogtepunten van Roadburn 2016, waarbij deze ‘fado doommetal’ op een bijzonder gave manier tot uiting kwam. Sangue Cássia is een logische opvolger van Semente uit 2016. Gebleven zijn de slepende, donkere, zwaarmoedige songs en dito riffs, en de prachtige emotievolle fado-achtige zang van Patricia Andrade. Misschien als geheel wat beter dan het debuut, al ben ik daar nog niet helemaal over uit. Er zijn misschien niet echt songs die er echt bovenuit springen, maar de kwaliteit ligt dan ook over de hele linie hoog. Grotesk, uitdagend, aangrijpend en vol sentiment. Slepende doom en tragiek met een prachtige traan. (album van week 2 / review)

10. H E X – H E X

Bandnaam die je niet fatsoenlijk kan googelen, maar het gaat om H E X uit Genève, Zwitserland. Opgericht in 2011 door gitarist Vincent Hänggi en inmiddels uitgebreid van drie naar vijf spelers. Ze deden vier jaar over dit debuutalbum, maar dat mag er dan ook wezen. Pompende hypnotische industrial/post-punk/post-metal, gebrouwen uit massieve gitaren en synths. Zwaar, donker, dreigend en meeslepend. Een massieve thriller, dit werkje. (album van week 31)

11. Villagers – The Art of Pretending to Swim (album van week 40)
12. YOB – Our Raw Heart (album van week 23)
13. Gleb Kolyadin – Gleb Kolyadin (album van week 20)
14. The Pineapple Thief – Dissolution (album van week 35)
15. Zeal & Ardor – Stranger Fruit (album van week 26)
16. Vennart – To Cure a Blizzard Upon a Plastic Sea (album van week 38)
17. Anna von Hausswolff – Dead Magic (album van week 11)
18. GoGo Penguin – A Humdrum Star (album van week 44)
19. Wende – MENS (album van week 51)
20. Somali Yacht Club – The Sea (album van week 27)
21. Calibro 35 – DECADE (album van week 12)
22. Go March – II (album van week 1, 2019)
23. Mythic Sunship (with Jonas Munk) – Another Shape of Psychedelic Music (album van week 43)
24. White Denim – Performance (album van week 34)
25. A.A.L (Against All Logic) – 2012 – 2017 (album van week 10)
26. Unknown Mortal Orchestra – IC-01 Hanoi (album van week 2, 2019)
27. Dungen, Woods – Myths 003 (album van week 13)
28. Gaupa – GAUPA (album van week 45)
29. Toundra – Vortex (album van week 46)
30. Møster – States Of Minds
31. Loma – Loma (album van week 9)
32. Between The Buried And Me – Automata I / II
33. Haken – Vector
34. Yawning Man – The Revolt Against Tired Noises (album van week 39)
35. Earthless – Black Heaven (album van week 14)
36. High on Fire – Electric Messiah (album van week 41)
37. Get Well Soon – The Horror (album van week 24)
38. The Soft Moon – Criminal
39. Insect Ark – Marrow Hymns
40. Habitants – One Self