Het was een mooi muzikaal jaar. Dat zei ik vorig jaar ook en dat zeg ik nu weer. Veel iconen uit mijn jeugd verdwenen (Prince, David Bowie, George Michael), maar hun muziek blijft bestaan uiteraard. En elk jaar komen er weer geweldige dingen bij. Veel uitstekende platen in 2016 en dat was lastig kiezen dit keer.
De nummer een was pas echt op het laatste moment duidelijk, maar daar kies ik graag voor een nieuwe artiest met een verrassende plaat waar ik maar naar blééf luisteren. Koen van de Wardt emigreerde op z’n veertiende van Nederland naar Noorwegen en leerde daar muziek maken, lees hier bijvoorbeeld. Het debuut van Klangstof bewijst hoe goed hij dat kan. Sinistro is weer heel wat anders en maakte op Roadburn dikke indruk. Hoe je geroerd kunt worden door doom-metal. Het kan echt. Pas op drie mijn favoriete band Opeth, het derde album zonder death-metal, wat opwindender dan de vorige twee, maar het bevat net wat te veel wegzakmomenten om ‘m echt meesterlijk te noemen. Maar toch, net als Motorpsycho is het nooit verkeerd. Russian Circles is een beukplaat van goddelijke proporties, ook al heb ik dit jaar weer veel te weinig metal geluisterd of Roadburn-achtige bands in het algemeen. Je moet er ook maar de tijd en plaats voor vinden. De plaat van Gösta Berlings Saga – ooit nog eens op de-Affaire gezien maar daarna niks meer van gehoord in Nederland – is pas net uit, een reden om de beste platen van het jaar niet al in november te kiezen. Je kan ook gewoon wachten tot het eind van het jaar, zou je zeggen. De Zweden zijn weer eens verrassend stevig bezig op deze plaat en het klinkt mij gelijk een een heel stuk lekkerder in de oren dan de vorige. Monomyth is gewoon een zekerheidje in de lijst, Exo is weer een geweldige trip. Ulver verraste met een lange maar boeiende sfeervolle plaat, terwijl Indian Askin uit Amsterdam ook spontaan in de lijst terecht kwam met hun creatieve indie, dat ook geweldig live werd gebracht op Lowlands. En dan heb je er al tien gehad, terwijl de volgende tien ook weer fantastisch zijn. Radiohead kon me ook weer eens helemaal bekoren en verrassingen waren er op die plekken in de vorm van Ulrika Spacek en de heerlijkste ‘niks aan de hand’-achtergrondmuziek van het jaar van Palace Winter.
Goed, zie ze alle veertig hieronder. Een persoonlijk keuzelijstje. Doe er mee wat je wilt. Draaien bijvoorbeeld. Neem de Spotify-lijst. En dan zijn er nog de kliekjes. Albums die net buiten deze lijst vielen, maar nog wel het draaien waard zijn, of albums die ik nog niet genoeg heb kunnen draaien. En die zitten dan in de leftover-lijst van 2016.
Tot volgend jaar!
1. Klangstof – Close Eyes to Exit
Noors/Nederlandse band van Koen van de Wardt, oud-bassist van Moss. Elektronisch georiënteerde indiepop, met hier en daar post-rock-achtige sferen, een wolk van melancholie, bijzonder mooie composities en ontwikkeling in nummers, en bovendien fantastisch helder geproduceerd. Droomdebuut.
2. Sinistro – Semente
Hoogtepunt van Roadburn 2016, het Portugese Sinistro. Indrukwekkend live, maar uiteraard op de plaat ook niet heel verkeerd. Noem het fado-doom voor mijn part, met de bijzondere passie van de zangeres en zowel grotesk als ingetogen ondersteund door de band. Zelden zoveel emotie gevoeld bij harde muziek.
3. Opeth – Sorceress
Een nieuw album van mijn favoriete band, ergens in de richting van Pale Communion en Damnation, met hier en daar een sinistere twist en typisch Opeth. Opnieuw geen deathmetal (grunts, blastbeats), maar wel genoeg progrock-elementen en het lekkere seventies sausje. Hier en daar kakt ie wel wat in, maar het is een goede worp.
4. Russian Circles – Guidance
Een van de beste postrock/metal-bands die ik ken. Instrumentale muziek en postrock/metal kan dus nog steeds rete-spannend, boeiend, magnifiek en grotesk zijn. Jazeker. En dat voor een trio.
5. Gösta Berlings Saga – Sersophane
De Zweden zijn eindelijk weer eens terug met een verrassend stevig instrumentaal progrock-album met invloeden van jazz en psych. Het is echt pas net uit, maar toch al snel onder de indruk.
[album van de week]
6. Motorpsycho – Here Be Monsters
De Noorse helden van Motorpsycho voerden in november 2014 met toetsenist Ståle Storløkken een speciaal voor het honderdjarig bestaan van het Norwegian Museum of Science and Technology gecomponeerd stuk uit. Here Be Monsters is een studiobewerking van dat stuk, overigens zonder Storløkken, die druk was met z’n andere projecten. Het album is relatief rustig, maar “I. M. S.” en het lange afsluitende “Big Black Dog” zijn twee magistrale knallers. Hoewel de rustige stukken wat meer draaibeurten nodig hadden om tot bloei te komen blijkt Here be Monsters uiteindelijk een prima aanvulling op het oeuvre. Na ruim 26 jaar is er nog geen spoortje verval zichtbaar bij deze noeste Noormannen.
[recensie | album van de week]
7. Monomyth – Exo
Het derde album van Monomyth (uit Den Haag) gaat verder in (instrumentale) outer space. Met meer space, kraut en ouderwetsch ronkende rock dit keer, melodieuzer en iets minder stoner ook, maar nog steeds hypnotiserend in alle vormen en maten. Monomyth zoekt de grenzen van het heelal op en komt op hele mooie plekken. Doorgaans wat subtieler en minder recht op het doel af, maar zeker zo prachtig. Soms mag je ook best genieten van het uitzicht. Een fantastische trip.
8. Ulver – ATGCLVLSSCAP
Ulver is opgericht in 1993 en maakte voorheen black- en folkmetal, maar ze zitten nu meer in de hoek van experimentele muziek en donkere ambient. ATGCLVLSSCAP is een bijzondere stemmige plaat met maar liefst 80 minuten ambient, drones, post-rock, kraut. Deels nieuw en deels bewerkingen van live-improvisaties. Een lange zit, maar zeker de moeite waard om eens tot je te nemen.
9. Dans Dans – Sand
Een nieuw album van het Belgische trio Dans Dans is bijna al bij voorbaat een no-brainer voor deze lijst. Fantastische instrumentale psych- en jazzrock, blues/country noir, of iets in die geest. Met klasse-muzikanten Bert Dockx (Flying Horseman, Strand), Fred ‘Lyenn’ Jacques (Marc Ribot, Mark Lanegan) en Steven Cassiers (Dez Mona). Ook live erg de moeite waard.
10. Indian Askin – Sea of Ethanol
Het Amsterdamse Indian Askin bewees op Lowlands live overtuigend hun prima en creatieve indiepop/-rock songs te kunnen brengen. Met passie en energie. Zoals we dat graag zien natuurlijk. Hun sound omschrijven ze zelf als nu-punk, met rock, grunge, sixties invloeden en een psychedelisch randje. Ze putten voor hun muziek inspiratie uit de jaren ’60, ’70 en ’90.
11. Radiohead – A Moon Shaped Pool [album van de week]
12. The Dillinger Escape Plan – Dissociation [album van de week]
13. Ulrika Spacek – The Album Paranoia [album van de week]
14. Causa Sui – Return to Sky [album van de week]
15. White Denim – Stiff [album van de week]
16. Palace Winter – Waiting for the World to Turn [album van de week]
17. King Gizzard & The Lizard Wizard – Nonagon Infinity [album van de week]
18. Steven Wilson – 4½ [album van de week]
19. Swans – The Glowing Man [album van de week]
20. Dungen – Häxan [album van de week]
21. Mugstar – Magnetic Seasons [album van de week]
22. Mondo Drag – The Occultation of Light [album van de week]
23. Jambinai – A Hermitage [album van de week]
24. David Bowie – Blackstar [album van de week]
25. Trentemøller – Fixion [album van de week]
26. De Staat – O [album van de week]
27. Shearwater – Jet Plane [album van de week]
28. Haken – Affinity [album van de week]
29. LITE – Cubic [album van de week]
30. Car Seat Headrest – Teens of Denial [album van de week]
31. Spidergawd – III
32. Eefje de Visser – Nachtlicht [album van de week]
33. The Pineapple Thief – Your Wilderness [album van de week]
34. Non-Alignment Pact – //// [album van de week]
35. Radar Men from the Moon – Subversive II (Splendor of the Wicked) [album van de week]
36. Three Trapped Tigers – Silent Earthling [album van de week]
37. Savages – Adore Life [album van de week]
38. Get Well Soon – LOVE [album van de week]
39. Agnes Obel – Citizen of Glass [album van de week]
40. Tjing Tjing – Bang Zullen Ze Leven [album van de week]
t-beest 
2 Reacties op “De 40 beste albums van 2016”