Gezien: Down The Rabbit Hole 2019

Down The Rabbit Hole is ook dit jaar echt een sfeer- en genietfestival. Het bevalt me grappig genoeg ook wel steeds beter, zo’n festival waar relatief weinig bands die er staan geprogrammeerd mij muzikaal erg aanspreken. Het neemt de druk ook wel weg om veel te willen zien en van tent naar tent te moeten hollen. Zo autistisch hoef ik ook niet om te gaan met het blokkenschema, zoiets geldt de laatste jaren ook voor Lowlands. Er is genoeg te doen op zo’n totaalfestival, dus jezelf vervelen is er echt niet bij. Down The Rabbit Hole heeft dat goed voor elkaar. Hoewel het af en toe nog druk voelt met 35.000 bezoekers zijn er genoeg plekjes en veldjes waar je op je gemak wat kunt rondstruinen. Ook dit jaar zijn er verrassingsoptredens en in alle hoeken en gaten zit het nodige vertier verstopt. Grappig genoeg trekt dat ook dit jaar oudere bezoekers, misschien zijn het de oudere Lowlands-gangers die zich hier op een nieuw stekje thuis voelen, maar het is sowieso denk ik een trend dat ouderen nog wel zin in een feestje hebben. Waarom niet. En het is ook dit weekend weer prima in balans met de jeugd, die vast wat harder gaan op popmuziek, elektronica en hiphop. Hoewel er elk jaar wat minder gitaarrock lijkt te vinden, springt de jeugd daar nog steeds wel goed op ook. Drie dagen vakantie dus op de Groene Heuvels in Beuningen/Ewijk. We gaan met z’n allen weer graag kopje onder.

Valkhof Festival 2019 – blokkenschema’s

Het beste, leukste, gratis festival (vind ik dan) van Nederland begint a.s. zaterdag weer. Het Valkhof Festival is ook dit jaar weer een week lang een oase van muzikale smakelijkheid tussen allerlei andere hoempapa van de Vierdaagsefeesten in Nijmegen. Wat is er te doen in dat prachtige Valkhofpark?

Gezien: Muse, Goffertpark, Nijmegen

Tja, wat moet je nu nog over een show van Muse vertellen? Je zou kunnen zeggen dat ze toch weer alles uit de kast hebben getrokken om een vol veld van tegen de 60.000 (?) bezoekers te plezieren. Je zou toch kunnen concluderen dat ze dat ook wel heel goed doen. Dat doen ze ook al heel lang, zoals eerder in hetzelfde Goffertpark in 2010. Muse ontwikkelde zich toch vrij snel. De grote gebaren van B. op de gitaar werden in de loop der tijd al vrij snel doorgezet naar groteske muziek en megalomane shows. Je zou kunnen zeggen dat dat nog steeds publiek trekt, ondanks de prijzen van tegenwoordig. Het Goffertpark staat bommetje vol. Net zoals een week eerder met Phil Collins, zou je kunnen zeggen. Je zou kunnen zeggen dat dat opvallend is, gezien de minder succesvolle albums van de laatste tijd. Of is dat alleen in mijn oren zo? Minder gitaar, nog steeds veel gebaar. Zoiets. Maar wat minder aansprekend in mijn beleving. Meer jaren tachtig synthesizer-muziek of wat slome meesleep-disco. Dat Muse wat over de top is vind ik stiekem wel leuk, maar tegenwoordig wil het nog wel eens wat geforceerd klinken, uitzonderingen daargelaten. Je zou kritische dingen kunnen zeggen over dit optreden, maar ik denk dat weinig mensen na afloop ontevreden het Goffertpark uitlopen. Ik ook niet trouwens.

Gezien: King Crimson, De Vereeniging, Nijmegen

De king of prog bestaat inmiddels vijftig jaar en als progrock-liefhebber kun je ook niet om die band heen. King Crimson. Ongetwijfeld is het merendeel van de bezoekers vanavond in De Vereeniging in Nijmegen ouder dan ik ben en een veel betere kenner van hun werk. Scheelt ook dat ze tot voor kort niet te vinden waren op Spotify, al kun je het natuurlijk op een andere manier nuttigen. Sommige bezoekers zie ik lopen met een flinke stapel vinyl en/of CD’s, gekocht bij de merchandise, waar het überhaupt enorm druk is vanavond. Net zoals voor de barren in de pauze overigens. Er vloeit genoeg geld vanavond. En bier.

Gezien: YOB, Doornroosje, Nijmegen

Het zou de avond moeten worden van Melvins, aangekondigd als ‘de geestelijke godfathers van het grunge-genre’ (en misschien ook sludge), ooit nog eens gezien in het voorprogramma van Tomahawk (met Mike Patton), lang geleden (2003) in de Melkweg in Amsterdam. Hoewel het geen dagelijkse kost voor me is, had ik ze best nog wel eens willen zien: Buzz Osborne (King Buzzo), met die kenmerkende grote bos haar, en drummer Dale Crover, die – als ik het me goed herinner – in vrouwenkleding drumde toen. Helaas heeft Crover letsel aan zijn rug en moest Melvins hun hele tour afblazen. Nu was het al wel een aardige double bill geworden toen Doornroosje ook nog YOB toevoegde aan de avond, dus er was alsnog genoeg reden om een bezoekje te brengen aan de Nijmeegse poptempel.

Gezien: Tool, Ziggo Dome, Amsterdam

De laatste keer dat Tool in het land was (en waar ik ook bij was) moet zo ongeveer Lowlands 2007 zijn geweest. Volgens mijn info waren ze er daar ook al eens in 1993 overigens. De eerste keer voor mij was in 2001 op Pinkpop in de kleine tent, toen ze daar nog wel eens vaker goede stevige gitaarbands boekten. De Amerikaanse band (Los Angeles, opgericht in 1990) was in mijn herinnering toen ook nog niet zo heel groot. Later zag ik ze nog op Ozzfest in Nijmegen (2002) en op het hoofdpodium van Pinkpop 2006, waar ze ondertussen al een veel grotere status hadden bereikt. Het lijkt al zo lang geleden allemaal. Nieuw materiaal laat ook al zo lang op zich wachten, bijna Chinese Democracy-achtige toestanden zou je zeggen. Het laatste album 10,000 Days kwam in 2006 uit, nieuw materiaal wordt pas dit jaar verwacht (30 augustus volgens de info van vanavond). Dik dertien jaar later. Het is lang wachten voor de fans dus en als de band dan echt weer een keertje in ons land optreedt verkopen ze het grote Ziggo Dome (17.000 bezoekers) met gemak uit in vijf minuutjes. Niet zo gek. Schaarste verkoopt beter. Gelukkig toverde ik nog vier kaartjes op mijn computerscherm. Kost ook wat. Heb je ook wat.

Gezien: Psychedelic Porn Crumpets, Merleyn, Nijmegen

Je kunt ook niet overal bij zijn, zo simpel is het. Vindt mijn portemonnee ook trouwens. Zo ben ik nog nooit op Best Kept Secret geweest, ondanks dat er best wel toffe dingen te vinden zijn. In plaats van dat festival doe ik elk jaar Down The Rabbit Hole, omdat dat logistiek veel gunstiger voor mij ligt. Zo af en toe ben ik dan wel jaloers op dat programma, maar ik heb weinig te klagen. Waar ik wel even jaloers stoom van uit mijn oren kreeg, figuurlijk dan, was dat Psychelic Porn Crumpets voor het festival werd aangekondigd, die staat toch al sinds 2017 of zo op mijn bucket list. Gelukkig kan Doornroosje in Nijmegen gedachten lezen. Doornroosje in mijn stad slaapt ook nooit, zou je kunnen zeggen. Ze boekten de band uit Australië voor muziekcafé Merleyn. Heb ik ook nog een pasje voor. Wat een mazzel. Na een druk weekendje metal met FortaRock en een dag werken slepen we ons ’s avonds weer naar een concert. Omdat het kan. En in dit geval: omdat het even enorm moet van mezelf.