Gezien: Whispering Sons, Doornroosje, Nijmegen

Wat goed is komt snel. Voor mijn gevoel dan, want hoe lang is Whispering Sons nu echt bezig? Sinds 2013 dus al, met een EP Endless Party uit 2015 als eerste worp, waarna het een jaar later ook echt goed ging lopen met optredens, met name ook vanwege het winnen van de befaamde HUMO’s Rock Rally dat jaar in België. Dat levert wel vaker goede bands op. Whispering Sons trad sindsdien op diverse festivals op, zoals Pukkelpop (2016), Incubate (2016), Grauzone (2017), Motel Mozaique (2017), Breda Barst (2017), Eurosonic Noorderslag (2019), Best Kept Secret (2019), Rock Werchter (2019), Dour Festival (2019), Fuzz Club Eindhoven (2019) en Into The Great Wide Open (2019). Ik zag ze zelf voor het eerst op het Valkhof Festival dit jaar. Het is een echte festival-killer dit jaar, maar ook klaar om op eigen benen staan. Wat heet. Doornroosje is vanavond gewoon ram uitverkocht.

Gezien: De Staat, Doornroosje, Nijmegen

De Staat heeft ondertussen een aardige staat van dienst, grappig genoeg staat in de omschrijving van hun optreden vanavond in Doornroosje dat het doorbraakalbum O is geweest uit 2016. De band trekt toch al wat langer aardig wat publiek, zou ik denken, maar voor mijn gevoel zit er ook wel wat in. Met dat album trokken ze zichzelf een beetje uit een sleur en lieten ze zich ook van een creatievere kant zien, er kwam wat meer jus in de boerenkool. Meer elektronica bijvoorbeeld, niet alleen maar van die stamprock. Daarnaast werden de optredens ook wat gelikter en professioneler. Opvallender. Gewaagder. Wellicht komt het ook wel door die subsidie en ongetwijfeld heeft hun eigen creatieve plek (ook wel “Staatopia” genoemd) in het oude Doornroosje er ook aan bijgedragen. Met Bubble Gum moest die doorstart een succesvol vervolg krijgen dit jaar en dat lukt aardig, gezien optredens op (hun eigen, zou ik bijna zeggen) Down The Rabbit Hole en Lowlands, waar ze succesvol The Prodigy vervingen in de Alpha. Het optreden op deze vrijdagavond is de laatste van de tour en de derde uit een reeks thuiswedstrijden in Doornroosje, dat tot de nok toe is uitverkocht.

Gezien: Föllakzoid, Doornroosje, Nijmegen

Je moet er een beetje voor in de stemming zijn, denk ik. Voor bands als SUNN O))) bijvoorbeeld, maar misschien ook wel voor Föllakzoid. Ik had er verschillende ervaringen mee op het Eindhoven Psych Lab, waar ze een aantal keren stonden. Het zijn geen psychedelische nummers met een duidelijke kop of staart of goed te volgen lijn, het is meer een soort ritueel, een ervaring, een gevoel. En voor een goed gevoel moet dat een beetje aansluiten bij je stemming op dat moment, denk ik. Inmiddels weet ik wel wat ik van Föllakzoid kan verwachten en dan kun je je er ook op instellen. In de kleine zaal van Doornroosje kan ik er goed in meegaan vanavond. Met dat gevoel zit het dus wel goed.

Gezien: Opeth, TivoliVredenburg, Utrecht

Het was even de vraag of het jaarlijkse uitje naar Opeth nog wel plaats zou gaan vinden. Mijn favoriete Zweden komen elk jaar wel ergens in het land langs, maar het optreden op Into The Grave in augustus in Leeuwarden was me te ver weg en praktisch niet echt haalbaar, hoewel er op dat extra dagje festival geen entree werd geheven. Maar goed, dan heb je nog wel reis- en verblijfkosten. Het was dus een gokje dat Opeth toch nog wel een najaarstournee zou doen naar aanleiding van de laatste plaat In Cauda Venenum. En jawel. Na het optreden op Into the Grave werd bekend dat de Zweden dit jaar naar TivoliVredenburg zouden komen, waar ze overigens ook al eens in 2015 stonden naar aanleiding van hun 25-jarig jubileum. Zo’n lang en uitgebreid optreden als toen wordt het dit jaar niet in Utrecht, maar er is wel ruimte voor een meer diverse en langere set (bijna twee uur of zo) dan op zo’n festival, met daarbij ook wat nieuwe nummers van het album. Voor het eerst (dat ik me kan herinneren) hebben ze ook echt een opvallend goede lichtshow bij zich.

Gezien: Monomyth, Merleyn, Nijmegen

Misschien is het Haagse Monomyth wel de beste Nederlandse band die ik ken, in elk geval eentje waar ik graag even een eindje voor omrij, ook al is het dit keer gewoon in de buurt en kan ik op het fietsje naar het – overigens volledige uitverkochte – Merleyn toe. Het werd ook wel weer tijd. Het vierde album Orbis Quadrantis en de bijbehorende tour, inclusief het optreden in Merleyn, werden begin dit jaar uitgesteld naar dit najaar. Toetsenist/gitarist Peter van der Meer moest een operatie ondergaan en daarvan een aantal weken herstellen. Logisch dus. Gezondheid sowieso boven alles. Proosten we daar vanavond gewoon op.

Gezien: Sunn O))), Doornroosje, Nijmegen

Het Amerikaanse Sunn O))) moet zo ongeveer de natte drone zijn voor elke liefhebber van dit genre. Drone-metal, je komt het niet elke dag tegen. Het is in mijn beleving gewoon doom-metal, maar dan nog een flink stuk trager en nog veel meer gericht op de effecten van uitzonderlijk stevige en dus erg lang uitgerekte riffs. Ik ben er niet zo heel erg in thuis, maar ik kan me hooguit Bong bedenken als iets soortgelijks (Roadburn 2014), of Earth (waar Sunn O))) überhaupt als tribute voor zou zijn opgericht), of de Japanse band Boris. Die laatste is niet toevallig trouwens, op Roadburn 2018 stond Boris tijdens een speciaal optreden samen met Stephen O’Malley op het podium. O’Malley is samen met Greg Anderson zo’n beetje het kern-duo van Sunn O))). De band is dus zo’n beetje marktleider op dit gebied en ik ben daarom een keer speciaal naar Le Guess Who? gegaan (in 2015) om de band toch eens te zien. Dat was de eerste en laatste keer dat ik ze zag. Nou ja zien. Ze speelden toen ook behoorlijk in de mist. Dus zien… Horen. Voelen. Dat wel. Lekker dus. Een nieuwe ervaring op fietsafstand in Doornroosje is dan helemaal ideaal natuurlijk, zo’n nieuwe kans op een avondje subwoofermassage laat ik niet aan me voorbijgaan.

Gezien: Motorpsycho, Metropool, Hengelo

De laatste keer dat Motorpsycho in Hengelo was, was in september 1993. Eindelijk komen de Noormannen weer eens in het oosten van het land, en daar is mijn broer uiteraard ook waanzinnig blij mee als import-Tukker en gek fan van de band. Gelukkig komt Motorpsycho überhaupt veel en vaak langs in het land, eerder dit jaar nog in mei in Utrecht en Groningen en deze najaarstour brengt de band naar Den Haag, Hengelo, Amsterdam en Arnhem. Dat laatste optreden werd er overigens nog op het laatste moment toegevoegd, eigenlijk jammer, want het was toch in de buurt (Willemeen), maar die dag was er ook Soulcrusher. In mei was de band nog in topvorm in de Pandora-zaal van TivoliVredenburg en dus was een tweede keer in Hengelo geen straf, zeker omdat de heren toch altijd een wisselende en bijzondere (lange) setlists hebben. Op naar het oosten van het land dus!